O książce: rok / Napisałem tę historię w 2002 roku - i proszę, abyście nie oceniali jej zbyt surowo. Rzeczywistość była inna, ja byłem inny - ja (i nie ja sam...) przez krótką chwilę miałem nadzieję, że wszystko dzieje się naprawdę, że nadchodzi prawdziwe odrodzenie Rosji i śmierć jej wrogów... Te nadzieje nie miały się spełnić. „Płuczka toaletowa” okazała się nędzną manekinem. Niestety. Niemniej jednak klub, o którym mówiłem w tej historii, nadal istnieje. Wytrwał, przetrwał i pozostał taki sam. Dlatego dedykacja, którą czynię na początku opowiadania w formie motto, jest aktualna także dzisiaj. A tak przy okazji. Tytuł tej książki pojawił się przed idiotycznym filmem nakręconym przez idiotów dla idiotów i o tym samym tytule wpełzł na ekrany.